Αφήνοντας κατά μέρος (αλλά όχι παραβλέποντας) την ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής στον τομέα της παιδείας και τις διαχρονικά αμέτρητες αστοχίες των πολιτικών που πέρασαν από αυτό το νευραλγικής σημασίας Υπουργείο, πιστεύω ότι το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού.
Διότι, ναι μεν ο κ. Πελεγρίνης - μία πράγματι ιδιάζουσα προσωπικότητα - αποδεικνύεται ανεπαρκής για τη θέση του, αλλά τη θέση αυτή ούτε την κατέλαβε μόνος του ούτε διορίστηκε. Εξελέγη σε αυτήν.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η όποια εκκεντρικότητα ή ανεπάρκεια του κ. Πελεγρίνη. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Πελεγρίνης αποτελεί την εικόνα της πλειοψηφίας στο Ίδρυμά του και, δυστυχώς, δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση.